Wednesday, February 23, 2011

Бие биенийхээ хайранд
Бидэн хоёр эрхлэн дасчээ
Хонгорхон сэтгэлээ дагаж
Хорвоод чи минь надаар дутвал
Ангирхан сэтгэлээ дагаж
Амьдралд би чамаар дутна
Хайр гэдэг аугаа юмаа
Хатан туулаас ч их хад чулуунаас ч өндөр
Хамаг бүхнээс минь ч их
Хайрын нулимасаа унаган
Хайр минь баяртай гэхэд
Хайрлах хүсэл минь бүхнийг л дурсахыг хүснэ
Дуулах дуу минь зөвхөн чам руу л эгшиглэнэ
Дурсаж байна чамайг би чин хайр минь
Намайг санасан боловуу гээд асуух гэтэл чи минь байсангүй
Надаас чам руу урсах нүдний минь харц
Нэг л зүйлийг өгүүлхийг хүссэн юм
Тэр бол ердөө л дөрөвхөн үсэгнээс бүрдсэн үг
Тэр бол ХАЙР
Тиймээ би чамд хайртай
Тэртээх өнгөрсөн үеэс эхлэн би чамд хайртай байсан
Тэнгэрт гэрэлтэх
Тэр их оддын дунд
Зөвхөн чиний минь туяаг өөртөө нуусан
Зөн билгийн ганц л од байгаа...
Зөвхөн тэр одыг би чамд өгөхийг хүснэ
Зөрүү хариу нэхэхгүй ээ би чамд хайртай
Алтнаас ч үнэтэй зүйлийг уг нь би чамд өгсөн
Аз жаргалтай байна байх гэж би найдсан
Дурлал гэдэг дарсыг
Дундаа тавиад уухсан
Ганцхан би согтох биш
Гагцхүү чамайг л согтоохсон
Зүгээр л намайг орхиод яваач
Зүрх сэтгэлийг минь буцаагаач
Зуурдхан учирсан чамдаа
Зуу зуун жилийн турш шинээрээ байх үгсийг хэлье!
Би Чамд Хайртай!



Хүйтэнд даарч
Халуун цагт
Халууцах үед минь
Хайрын тэнгэрээс надад заяасан
Хайрт аавынхаа
Хүрэн хүрмийг барихад
Хайрын ивээл намайг өөртөө авах мэт
Хатуу хөтүү нухчаанд
Хайрын тэнгэр аав
Хатуу хөтүү нухчаанд
Хайрын эзэн ээж аав нарыг бодход жаргалтай
Энэ гэрийн минь эзэн
Энэ нутгийн минь ноён
Энэхэн зулайг минь
Эрдмийн уруулаараа үнсдэг
Ширүүн сахал нь хацар хатгаж
Ширхэг ширхэгээр бус
Гол горхиноос их
Гомдлох сэтгэлээс минь ч их
Хайраар намайг үнсэх мэт санагдана
Хамтдаа байсан
Хамтдаа байх
Хайрын минь цаг хугацааг
Юугаар ч солишгүй
Юутай ч зүйрлэшгүй
Аавдаа би хайртай
Аав таньдаа баярлалаа...

Хуучны шүлэг

Õàìòäàà áàéõ öàã õóãàöàà

Õýçýý èðýõèéã áè ìýäýõãүé ýý

Õî¸óëàà õàìòäàà

Õàéðûí ìèíü åðòөíöөä

Õàìòäàà ÿâäàã øүү!

Õàéðò ìèíü

Öàã õóãàöàà

Öàëãèí өíãөðөõ áîëîâ ÷

Öàãààõàí òàãòàà ìèíü

Öàñàí äýýð ÷èíü íýðèéã ÷èíü áè÷üå

Çàëõóóõàí ñýòãýëèéí ìèíü ýçýí

Çàâãүéõýí öàãèéí ìèíü áîäîë

Îð÷ëîí õîðâîîä

Îðãèë äүүðýí õүñýë íàäàä áèé...

Òýð áÿöõàí õүñëèéí ìèíü

Òýðãýë ñàð íü ÷è

Òýðòýýõ îääûí äóíä

Òýðòýýõ òýíãýðèéí äóíä

×èíèé ìèíü äүðèéã өөðòөө íóóñàí

×èí ñýòãýëèéí íýã ë õîðâîî áèé...

Îéëãîíî ãýæ íàéäàæ áàéíàà

Îíöëîî ÷ ãýæ ãóéìààðãүé áàéíà.

Õýíä ÷ õýðýããүé үãñèéã áè ÷àìä õýëýõãүé ýý

Õýçýýä áè ÷àìàéã õүëýýæ àâõàä áýëýí

×àìä õүðýõ ÷ áàéòóãàé

×àìòàé ÿðèõ ÷ çîðèã íàäàä áàéäàããүé

×àìàéã àëäàíà ãýõýýñ өөð çүéëýýñ áè àéäàããүé ýý

×àìàéã ãýñýí ñýòãýëèéã ìèíü îéëãîî÷

×èí õàéð ìèíü

×àìä ë çîðèóëñàí ýíýõýí үãñèéã ìèíü

Үçýã öààñ õî¸ð íèéëýí

Үíñýõèéã õүññýí ñýòãýëèéã ìèíü îéëãóóëíà.

Òèéìýý áè ÷àìä õàéðòàé

Òýðòýýõ îí öàãààñ ë áè ÷àìä õàéðòàé áàéñàí

Íàìàéã ÷àìä ë çîðèóëæ çàÿàñàí ìýò

×àìàéã íàäàä ë çîðèóëæ çàÿàñàí ìýò ñàíàãäàíà

Õàìòäàà áàéõ öàã õóãàöàà

Õýçýý èðýõèéã áè ìýäýõãүé ýý...


Хуучны шүлэг
Жаргалаар эхлэх хайр дурлал гунигаар төгсөх нь харуусалтай
Жамаараа хорвоод ингэх нь ёс юм байлгүй гэхдээ чамд л хайртай
Зовлонд автан гунин суухад зүрхэндээ би шаналалтай
Зүсрэн орох бороо хүртэл намуухан дуслах нь гаслантай
Энэ бүхэн амьдралын минь эцэст жаргалтай дурсамж байг
Ингэж одоо шаналсан ч гэсэн харин дараа нь жаргаг
Итгэлийн минь үзүүр дахь унтарсан зул эргээд бүүр дээшээ бадамлана
Эргэхгүй ээ найз нь тэр цагт инээгээд л зөрж бардамнана
Зүрхэнд минь үлдсэн тэр хайрын сорив тэр цагт сэдрэх байлгүй
Зүгээр л орхиорой хайрт минь чамайг шаналгахыг би хүсэхгүй
Зөндөө уйлсаан би чамайгаа санаж тэгсэн ч чи минь ирээгүй
Зөвхөн чамдаа л хайртайдаа өөрийг би хүсээгүй
Дотороо чамайгаа харамлан гунигийн дуу дуулана
Дутуу зүрхийг минь гүйцээгээч өөрөө ч мэдэлгүй уйлана
Буцаад хэзээ ч ирэхгүйг чинь мэдсэн мөртлөө
Бурханаас би тэр л үед гуйсан Би Чамд Хайртай...

Хуучины бас нэгэн шүлэг
Маргаашийн нарыг
Маргах зүйлгүйгээр
Хамтдаа харж
Хайр энэрэлд чинь умбах болов уу?
Алдрайхан чамайгаа
Ахиж алдахыг би хүсэхгүй
Азтайхан үерхэлийн эзэн минь
Амьдын жаргал болсон хайр минь
Маргааш гэдэг өдрийн
Мандах нарыг
Магад би чамтай
Марган байж харахгүй
Урд зүгээс салхилах салхи нь
Урьдын болсон бүхний санагдуулна
Зүүнээс мандах нар нь
Зүг зүг рүү гэрэл цацна
Маргаашийн нарыг
Магад би чамтай харахгүй


Дээр үеийн нэгэн шүлэг байнаа байна
Дэлхий ертөнц эргэдэгээрээ эргэсээр
Дэлхийг нар хайрладгаараа хайрласаар
Дэндүү их хайрыг би таниасаа л мэдэрдэг
Дэлхий бол би нар бол та
Гэрийн хойморт байдаг
Гэгээн ногоон дарь эх надад хэрэггүй
Гэгээхэн сэтгэлийн минь эзэн
Гуалиг сарангуа авхай та л надад хэрэгтэй
Ээжээ та бол миний бурхан
Ээжээ та бол миний цаг хугацаа
Ээжээ та бол хөгжмийн яруухан хөг
Ээжээ та бол дэлхийн ариухан сэтгэл
Шүүдрийн дуслыг би түүж үзсэн
Шиврээ бороонд ч норж үзсэн
Ачыг тань хариулахсан
Алдрайхан хүү чинь
Алдаж гэндэж явсан би
Амьдралын хатуу нухчаанд
Гэхдээ та минь байсан болхоор би юунаас ч айгаагүй ээ
Гэгэлзэх сэтгэл минь өөр хүнийг хайрласан ч тэр хамаагүй ээ
Ээжээ та бол миний бурхан
Ээжээ та бол дусал дусаар дуслах хур бороо
Ээжээ та бол хөх тэнгэр
Ээжээ та бол газар дэлхий
Элбэрэлт хайранд тань би жаргалыг мэдрэнэ
Энүүхэндээ гэхэд хүүгээ уучлаарай
Өдөр бүр , үдэш бүр таньдаа хайртай гэж хэлдэггүйд
Өлсөж цангах үедээ таныхаа хоолыг идээд баярлалаа гэж хэлдэггүйд
Ээжээ та бол миний нар сар
Ээжээ хүү нь тань даа хайртай ...


Кккк хоёр жилийн өмнөх шүлэг байна аа гэж

Õàéð ãýäýã çүéëèéí

Õàìãèéí íàíäèí ÷àíàðûã

Áè ñàÿ ë ìýäëýý

Áè ñàÿ ë îéëãîëîî

Õîðâîî ãýäýã çóóí õóâü òөãñ áүòýýãäñýí çүéë áèø

Õîíãèëûí òөãñãөëä þó áàéäàãèéã

Áè өөðèéí íүäýýð õàðñàí

Áè өөðөө ìýäýðñýí

Õýí ÷ õàéðûí òөëөө àìèà өã÷ ÷àääàããүé

Õàðèí Ðîìåà Æóëèàòà õî¸ð ÷àäñàí

Õàìòäàà үðãýëæ áàéñàí

Õàéðûí òýð ë îí öàãèéã

Ýðãýæ èðýõãүé ãýäãèéã ìýäñýíãүé ýý

Ýíõðèé ÷èíèé ìèíü үçýñãýëýí ãîîä

Ýðãýõ äýëõèé ÷ ìàíñóóðàíà

Ýëáýðýëò õàéðàíä ÷èíü áè æàðãàëòàé

Ãîî ñàéõàí åðòөíöèéã àâàðàíà

Ãóàëèã ñàðàí àâõàé ÷è ë íàìàéã àâàðíà.

Òýíãýð ãàçðûí çààã äýýð áàéðëàõ õүìүүí áèä

Òýðòýýõ òýíãýðò áàéäàã îääûã õàðàí áèøýðäýã

Ýýæýýñ ìèíü èëүү

Ýíýðýëò ñýòãýëòýé õүí ãýæ үãүé

Óÿíãàëàã äóóíû ÿðóóõàí õөã

Óðñàõ íóëèìñíû ãàæóóõàí àìò

Ñîëîíãî õүðòýë ãýðýëòäýã äîëîîí ÿíçûí өíãөөð

Ñàéõàí ÷àìàéãàà õàéðëàñààð èðñýýí áè

Өөðèéí ñýòãýëèéí çөíãөөð

Өөðèéí èòãýëèéí çүãýýð...

Îëîí õүìүүñ õàéðûã

Îëîí çүéëýýð çүéðëýäýã

Õàðèí áè õàéðûã þóòàé ÷ çүéðëýøãүé

Õàéð ãýäýã çүéëèéã áè þóãààð ÷ ñîëèøãүé

Àíõíû õàðöààð äóðàëäàã

Àíõíû õàéðûã áè

Îëîí õүíýýñ ñîíññîí ÷

Îãòîðãóéä áè òүүíèé ë үçñýíãүé

Õýýð òàëä óðãàõ

Õýíçõýí öýöýãèéã áè

Äóðëàëààð òөñөөëөíө

Äóðñàìæààñ òөñөөðíө

Õàéð ãýäýã çүéëèéí

Õîñãүé ñàéõàíûã ìýäýðñýí ìýäðýìæýý áè

Þóòàé ÷ çүéðëýøãүé

Þóãààð ÷ ñîëèøãүé

Ýìýãòýé õүíèé

Ýðäýìò ÷àíàðûã

Áè ìàãòñààð èðñýýí

Áè áèøýðñýýð èðñýí.

Èíãýýä áүõ ýìýãòýé÷үүääýý

Èðæ áóé îëîí óëñûí ýìýãòýé÷үүäèéí áàÿðûí ìýíä õүðãüå!