Хайр гэдэг аугаа юмаа
Wednesday, February 23, 2011
Хайр гэдэг аугаа юмаа
Халуун цагт
Хуучны шүлэг
Õàìòäàà áàéõ öàã õóãàöàà
Õýçýý èðýõèéã áè ìýäýõãүé ýý
Õî¸óëàà õàìòäàà
Õàéðûí ìèíü åðòөíöөä
Õàìòäàà ÿâäàã øүү!
Õàéðò ìèíü
Öàã õóãàöàà
Öàëãèí өíãөðөõ áîëîâ ÷
Öàãààõàí òàãòàà ìèíü
Öàñàí äýýð ÷èíü íýðèéã ÷èíü áè÷üå
Çàëõóóõàí ñýòãýëèéí ìèíü ýçýí
Çàâãүéõýí öàãèéí ìèíü áîäîë
Îð÷ëîí õîðâîîä
Îðãèë äүүðýí õүñýë íàäàä áèé...
Òýð áÿöõàí õүñëèéí ìèíü
Òýðãýë ñàð íü ÷è
Òýðòýýõ îääûí äóíä
Òýðòýýõ òýíãýðèéí äóíä
×èíèé ìèíü äүðèéã өөðòөө íóóñàí
×èí ñýòãýëèéí íýã ë õîðâîî áèé...
Îéëãîíî ãýæ íàéäàæ áàéíàà
Îíöëîî ÷ ãýæ ãóéìààðãүé áàéíà.
Õýíä ÷ õýðýããүé үãñèéã áè ÷àìä õýëýõãүé ýý
Õýçýýä áè ÷àìàéã õүëýýæ àâõàä áýëýí
×àìä õүðýõ ÷ áàéòóãàé
×àìòàé ÿðèõ ÷ çîðèã íàäàä áàéäàããүé
×àìàéã àëäàíà ãýõýýñ өөð çүéëýýñ áè àéäàããүé ýý
×àìàéã ãýñýí ñýòãýëèéã ìèíü îéëãîî÷
×èí õàéð ìèíü
×àìä ë çîðèóëñàí ýíýõýí үãñèéã ìèíü
Үçýã öààñ õî¸ð íèéëýí
Үíñýõèéã õүññýí ñýòãýëèéã ìèíü îéëãóóëíà.
Òèéìýý áè ÷àìä õàéðòàé
Òýðòýýõ îí öàãààñ ë áè ÷àìä õàéðòàé áàéñàí
Íàìàéã ÷àìä ë çîðèóëæ çàÿàñàí ìýò
×àìàéã íàäàä ë çîðèóëæ çàÿàñàí ìýò ñàíàãäàíà
Õàìòäàà áàéõ öàã õóãàöàà
Õýçýý èðýõèéã áè ìýäýõãүé ýý...
Хуучны шүлэг
Жамаараа хорвоод ингэх нь ёс юм байлгүй гэхдээ чамд л хайртай
Зовлонд автан гунин суухад зүрхэндээ би шаналалтай
Зүсрэн орох бороо хүртэл намуухан дуслах нь гаслантай
Энэ бүхэн амьдралын минь эцэст жаргалтай дурсамж байг
Ингэж одоо шаналсан ч гэсэн харин дараа нь жаргаг
Итгэлийн минь үзүүр дахь унтарсан зул эргээд бүүр дээшээ бадамлана
Эргэхгүй ээ найз нь тэр цагт инээгээд л зөрж бардамнана
Зүрхэнд минь үлдсэн тэр хайрын сорив тэр цагт сэдрэх байлгүй
Зүгээр л орхиорой хайрт минь чамайг шаналгахыг би хүсэхгүй
Зөндөө уйлсаан би чамайгаа санаж тэгсэн ч чи минь ирээгүй
Зөвхөн чамдаа л хайртайдаа өөрийг би хүсээгүй
Дотороо чамайгаа харамлан гунигийн дуу дуулана
Дутуу зүрхийг минь гүйцээгээч өөрөө ч мэдэлгүй уйлана
Буцаад хэзээ ч ирэхгүйг чинь мэдсэн мөртлөө
Бурханаас би тэр л үед гуйсан Би Чамд Хайртай...
Хуучины бас нэгэн шүлэг
Маргах зүйлгүйгээр
Хамтдаа харж
Хайр энэрэлд чинь умбах болов уу?
Алдрайхан чамайгаа
Ахиж алдахыг би хүсэхгүй
Азтайхан үерхэлийн эзэн минь
Амьдын жаргал болсон хайр минь
Маргааш гэдэг өдрийн
Мандах нарыг
Магад би чамтай
Марган байж харахгүй
Урд зүгээс салхилах салхи нь
Урьдын болсон бүхний санагдуулна
Зүүнээс мандах нар нь
Зүг зүг рүү гэрэл цацна
Маргаашийн нарыг
Магад би чамтай харахгүй
Дээр үеийн нэгэн шүлэг байнаа байна
Дэлхийг нар хайрладгаараа хайрласаар
Дэндүү их хайрыг би таниасаа л мэдэрдэг
Дэлхий бол би нар бол та
Гэрийн хойморт байдаг
Гэгээн ногоон дарь эх надад хэрэггүй
Гэгээхэн сэтгэлийн минь эзэн
Гуалиг сарангуа авхай та л надад хэрэгтэй
Ээжээ та бол миний бурхан
Ээжээ та бол миний цаг хугацаа
Ээжээ та бол хөгжмийн яруухан хөг
Ээжээ та бол дэлхийн ариухан сэтгэл
Шүүдрийн дуслыг би түүж үзсэн
Шиврээ бороонд ч норж үзсэн
Ачыг тань хариулахсан
Алдрайхан хүү чинь
Алдаж гэндэж явсан би
Амьдралын хатуу нухчаанд
Гэхдээ та минь байсан болхоор би юунаас ч айгаагүй ээ
Гэгэлзэх сэтгэл минь өөр хүнийг хайрласан ч тэр хамаагүй ээ
Ээжээ та бол миний бурхан
Ээжээ та бол дусал дусаар дуслах хур бороо
Ээжээ та бол хөх тэнгэр
Ээжээ та бол газар дэлхий
Элбэрэлт хайранд тань би жаргалыг мэдрэнэ
Энүүхэндээ гэхэд хүүгээ уучлаарай
Өдөр бүр , үдэш бүр таньдаа хайртай гэж хэлдэггүйд
Өлсөж цангах үедээ таныхаа хоолыг идээд баярлалаа гэж хэлдэггүйд
Ээжээ та бол миний нар сар
Ээжээ хүү нь тань даа хайртай ...
Кккк хоёр жилийн өмнөх шүлэг байна аа гэж
Õàéð ãýäýã çүéëèéí
Õàìãèéí íàíäèí ÷àíàðûã
Áè ñàÿ ë ìýäëýý
Áè ñàÿ ë îéëãîëîî
Õîðâîî ãýäýã çóóí õóâü òөãñ áүòýýãäñýí çүéë áèø
Õîíãèëûí òөãñãөëä þó áàéäàãèéã
Áè өөðèéí íүäýýð õàðñàí
Áè өөðөө ìýäýðñýí
Õýí ÷ õàéðûí òөëөө àìèà өã÷ ÷àääàããүé
Õàðèí Ðîìåà Æóëèàòà õî¸ð ÷àäñàí
Õàìòäàà үðãýëæ áàéñàí
Õàéðûí òýð ë îí öàãèéã
Ýðãýæ èðýõãүé ãýäãèéã ìýäñýíãүé ýý
Ýíõðèé ÷èíèé ìèíü үçýñãýëýí ãîîä
Ýðãýõ äýëõèé ÷ ìàíñóóðàíà
Ýëáýðýëò õàéðàíä ÷èíü áè æàðãàëòàé
Ãîî ñàéõàí åðòөíöèéã àâàðàíà
Ãóàëèã ñàðàí àâõàé ÷è ë íàìàéã àâàðíà.
Òýíãýð ãàçðûí çààã äýýð áàéðëàõ õүìүүí áèä
Òýðòýýõ òýíãýðò áàéäàã îääûã õàðàí áèøýðäýã
Ýýæýýñ ìèíü èëүү
Ýíýðýëò ñýòãýëòýé õүí ãýæ үãүé
Óÿíãàëàã äóóíû ÿðóóõàí õөã
Óðñàõ íóëèìñíû ãàæóóõàí àìò
Ñîëîíãî õүðòýë ãýðýëòäýã äîëîîí ÿíçûí өíãөөð
Ñàéõàí ÷àìàéãàà õàéðëàñààð èðñýýí áè
Өөðèéí ñýòãýëèéí çөíãөөð
Өөðèéí èòãýëèéí çүãýýð...
Îëîí õүìүүñ õàéðûã
Îëîí çүéëýýð çүéðëýäýã
Õàðèí áè õàéðûã þóòàé ÷ çүéðëýøãүé
Õàéð ãýäýã çүéëèéã áè þóãààð ÷ ñîëèøãүé
Àíõíû õàðöààð äóðàëäàã
Àíõíû õàéðûã áè
Îëîí õүíýýñ ñîíññîí ÷
Îãòîðãóéä áè òүүíèé ë үçñýíãүé
Õýýð òàëä óðãàõ
Õýíçõýí öýöýãèéã áè
Äóðëàëààð òөñөөëөíө
Äóðñàìæààñ òөñөөðíө
Õàéð ãýäýã çүéëèéí
Õîñãүé ñàéõàíûã ìýäýðñýí ìýäðýìæýý áè
Þóòàé ÷ çүéðëýøãүé
Þóãààð ÷ ñîëèøãүé
Ýìýãòýé õүíèé
Ýðäýìò ÷àíàðûã
Áè ìàãòñààð èðñýýí
Áè áèøýðñýýð èðñýí.
Èíãýýä áүõ ýìýãòýé÷үүääýý
Èðæ áóé îëîí óëñûí ýìýãòýé÷үүäèéí áàÿðûí ìýíä õүðãüå!